Specyfika branżowa we wdrażaniu architektury korporacyjnej

Kategoria II

Jednym z możliwych kierunków dopasowania praktyki architektonicznej do potrzeb organizacji jest uwzględnienie aspektów branżowych. Chciałbym to przedstawić na przykładzie instytucji finansowych, które są bardzo często liderami w stosowaniu podejścia architektonicznego. Jednym z najgorszych wzorców wdrażania architektury korporacyjnej w organizacji jest ścisłe (można rzec: bezrefleksyjne) trzymanie się podejść metodycznych – takich jak np. TOGAF. Jak najbardziej jest to standard de-facto w tym obszarze (i zawiera wiele inspirujących treści), ale niewskazana jest jego literalna implementacja. Mówią zresztą o tym sami twórcy TOGAF’a, którzy wskazują, że niezbędne jest dopasowanie co najmniej słownictwa, procesów oraz produktów architektonicznych (wraz ze składającymi się na te produkty artefaktami) do dojrzałości organizacji, celów wdrażania architektury oraz innych elementów.

Tymi “innymi elementami” może być specyfika branżowa. Gdzie widać zróżnicowanie na poziomie branż? Można tutaj wskazać:

Różny sposób funkcjonowania praktyki architektonicznej (bardziej lub mniej sformalizowana – zależny od stopnia wymogów narzuconych chociażby przez regulatora kształtującego zasady działania danej branży).
Różni interesariusze prac architektonicznych i ich troski (oczywiście część klas interesariuszy jest wspólna dla wszystkich branż, ale część jest bardzo specyficzna).
Różne procesy architektoniczne (może nie co do typu, ale na pewno zróżnicowanie występuje na poziomie ich przebiegu).
Różne produkty architektoniczne – w szczególności:
- różne kategorie produktów,
- różny zakres produktów (domeny/architektury pośrednie),
- różny poziom szczegółowości artefaktów będących składowymi produktów.
Różna struktura metamodelu zawartości.
Różne role/ciała architektoniczne – w szczególności:
- ich umocowanie w organizacji,
- ich zakresy odpowiedzialności.
Różne modele referencyjne.
Różne KPI’e dla praktyki architektonicznej (i oczekiwane wartości tych KPI).
Różny zakres integracji praktyki architektonicznej z otoczeniem zewnętrznym.

Analizując wdrożenia architektury korporacyjnej widać bardzo wyraźne (również w Polsce) zróżnicowanie w zakresie stopnia absorpcji tej koncepcji w poszczególnych branżach. Najbardziej dojrzałe organizacje wywodzą się z obszaru instytucji finansowych (zwłaszcza banków) oraz firm telekomunikacyjnych. Warto również zauważyć, że sektor publiczny podejmuje ostatnio próby (mniej lub bardziej udane stosowania tego podejścia). Powyższe słowa potwierdzają m.in. wyniki badań przeprowadzonych przez międzynarodową firmę doradczą Booz & Company (pro. rysunek 1).

Rysunek 1. Poziom dojrzałości praktyki architektonicznej w instytucjach finansowych
i sektorze publicznym na świecie
Źródło: Building Value through Enterprise Architecture, A Global Study, Booz & Company 2009.

Tak, jak napisałem na wstępie niniejszego wpisu chciałbym przedstawić jak można uwzględnić specyfikę branżową na przykładzie branży finansowej. Przy czym punktem odniesienia do prac architektonicznych będą takie standardy de-facto jak ArchiMate oraz TOGAF (ale aby “nie zabić” tymi standardami organizacji bazowałem na omawianej już wcześniej na tym serwisie koncepcji MVP – Minimum Viable (Architecture) Practice).

W przypadku instytucji finansowych może istnieć kilka celów wdrażania podejścia architektonicznego. Są to na przykład:

Spełnienie wymogów regulatora (w tym Rekomendacja D KNF)
Zakup / sprzedaż (części) banku
Wdrożenie dużego systemu informatycznego (np. centralnego systemu bankowego)
Wsparcie zarządzania ryzykiem (w tym rekomendacja M KNF)
Zarządzanie złożonością biznesu/IT
Szybsza realizacja projektów (w szczególności informatycznych)

Obserwując, to co się dzieje ostatnio na rynku finansowym (niezwykle silna presja na skrócenie skrócenie T2M jeżeli chodzi o wprowadzanie produktów rynkowych) zdecydowałem się wybrać właśnie ten ostatni wariant i przybliżyć go dokładniej. Dlatego też przygotowałem kurs “Zastosowanie TOGAF i ArchiMate w instytucjach finansowych”, który dostępny jest w ramach Akademii Standardów IT (jeżeli nie posiadacie Państwo konta na platformie e-learningowej Akademii proponuję się zarejestrować).
Poniżej przedstawiono cały zakres kursu:

Czym jest Minimum Viable (Architecture) Practice w kontekście instytucji finansowych?
Ścieżki wykorzystania podejścia architektonicznego w instytucjach finansowych.
Wykorzystanie TOGAF i ArchiMate do budowy praktyki architektonicznej nakierowanej na skrócenie Time2Market.

Zapraszam do zapoznania się z opublikowanym materiałem. Mam nadzieję, że będzie on przydatny dla Państwa.

Poleć

Data publikacji

18 Lipiec 2014